"Zawartość aminokwasów w ziarnach zbóż oraz strawność jelitowa białka nierozkładalnego w żwaczu"

Autorzy: dr inż. B. Śliwiński

Opis

Celem badań było określenie ilości białka różnych gatunków zbóż krajowych nie rozkładanej w żwaczu oraz oznaczenie strawności jelitowej białka nie rozłożonego w żwaczu. Stwierdzono, że średnia rozkładalność żwaczowa wynosiła dla białka pszenicy 71,1% i była statystycznie istotnie niższa od rozkładalności białka pozostałych zbóż, czyli jęczmienia (88,9%), żyta (90,9%), pszenżyta (91,6%) oraz owsa (91,9%). Na tej podstawie można zakwalifikować białko zbóż do białek o wysokim i bardzo wysokim rozkładzie żwaczowym. Średnia strawność jelitowa białka ogólnego wynosiła dla próbek owsa i pszenżyta ok. 6,0%, dla próbek żyta 6,1%, dla próbek jęczmienia 8,2%, zaś dla próbek pszenicy wynosiła 26,7% i w tym przypadku strawność jelitowa białka pszenicy była statystycznie istotnie wyższa od strawności pozostałych zbóż. W konsekwencji średnia strawność całkowita białka zbóż była bardzo wyrównana i wynosiła 97% dla żyta, 97,1% dla jęczmienia, 97,6% dla pszenżyta, 97,8% dla pszenicy i 97,9% dla owsa. Dla każdego z aminokwasów pszenica charakteryzowała się najmniejszą rozkładalnością w porównaniu do pozostałych zbóż. W obrębie rozkładalności argininy zaobserwowano statystycznie istotne różnice między jęczmieniem a owsem; oraz dla tryptofanu, między żytem a owsem. Spośród aminokwasów egzogennych dla tryptofanu zaobserwowano najwyższy średni rozkład żwaczowy w przypadku owsa (100%), a najniższy w przypadku pszenicy (67,1%). Dla poszczególnych odmian najwyższy rozkład tryptofanu miały obydwie odmiany owsa, a najniższy odmiana pszenicy ozimej Tonajca (58,9%).